Przejdź do zawartości

Pręgoszczur górski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pręgoszczur górski
Chrotomys whiteheadi[1]
O. Thomas, 1895[2]
Ilustracja
Pręgoszczur górski na ilustracji z XIX wieku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Hydromyini

Rodzaj

pręgoszczur

Gatunek

pręgoszczur górski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Pręgoszczur górski[4] (Chrotomys whiteheadi) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Pręgoszczur górski występuje w Kordylierze Centralnej, na górze Palali w górach Caraballo i na górze Anacuao w południowej części gór Sierra Madre, w północnej części wyspy Luzon, należącej do Filipin[5].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1895 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Chrotomys whiteheadi[2]. Holotyp pochodził z Mount Data, na wysokości 8000 ft (2438 m), w Lepanto, w północnym Luzonie, w Filipinach[6].

Chrotomys whiteheadi wydaje się być najbliżej spokrewniony z Ch. gonzalesi i Ch. mindorensis[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Chrotomys: gr. χρως khrōs, χρωτος khrotos „kolor”; μυς mus, μυoς muos „mysz”[7].
  • whiteheadi: John Whitehead (1860–1899), brytyjski podróżnik, kolekcjoner z Borneo w latach 1885–1888, Filipin w latach 1893–1896 oraz Hajnanu w 1899 roku[8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 144–177 mm, długość ogona 95–133 mm, długość ucha 23–27 mm, długość tylnej stopy 35–42 mm; masa ciała 73–160 g[9].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Środowisko naturalne pręgoszczura górskiego stanowią lasy deszczowe zwrotnikowe i podzwrotnikowe.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Chrotomys whiteheadi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b O. Thomas. Preliminary diagnoses of new mammals from Northern Luzon, collected by Mr. John Whitehead. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth series. 16, s. 161, 1895. (ang.). 
  3. L. Heaney, Chrotomys whiteheadi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-06] (ang.).
  4. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 266. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 486. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Chrotomys whiteheadi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-06].
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 187, 1904. (ang.). 
  8. B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 444. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  9. Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 673. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).